Tırnak yeme çocuklar arasında özellikle ergenliğe geçişte çok sık görülen bir davranış bozukluğudur. Araştırmalar yüz çocuktan 35 inde, yüz ergenin ise 45 inde tırnak yeme davranışının görüldüğünü ortaya koymaktadır. Bu alışkanlığın bazı insanlarda ileriki yaş dönemlerinde de devam ettiği görülmektedir. Tırnak yeme hayatın hangi döneminde ortaya çıkarsa çıksın bir uyum ve davranış sorunu olarak düşünülmeli ve gerekli önlemler alınmalıdır.

NEDENLER

• Herhangi bir nedenden dolayı çocuğun yaşadığı üzüntü, sıkıntı, korku ve öfke duygularını bu davranışla dışa vurması.
  
• Çocuğun yaşadığı gerilim ve kaygılar.
  
• Çocuğun kendisine duyduğu güvensizliği bu şekilde belirtmesi.
  
• Aile içinde aşırı baskıcı ve otoriter eğitim uygulanması.
  
• Çocuğun cezalandırılmaktan ve eleştirilmekten dolayı duyduğu kaygı.
  
• Aile içinde veya çevresinde tırnak yiyen bir modelin varlığı.
  
• Çocuğun kendisini aile içinde değersiz hissetmesi.
  
• Çocuğun saldırganlık dürtülerini tırnak yiyerek dışa vurması.
  
• Yeni bir kardeşim doğumu yada anne babanın çocuklar arasında ayrım yapması sonucu çocuğun yaşadığı kıskançlık duyguları.
  
• Çocuğun anne babadan yeterli ilgi ve sevgi görememesi.
  
• Anne babanın boşanması, sevilen birinin hastalanması ya da kaybı gibi stres yaratan durumlar.
  
• Aile içi huzursuzluklar ve iletişim problemleri.
  

• Davranış iyice kalıplaşmadan, erken dönemde kalıcı bir çözüm bulunmalı ve davranış ortadan kaldırılmalıdır.
  
• En kalıcı çözüm, davranışı ortaya çıkartan sebepleri bulup onları ortadan kaldırmaktır.
  
• Çocuğun tırnağına acı biber, oje, uhu vb. maddeler sürmek çocuğu bu davranıştan dolayı azarlamak, eleştirmek, korkutmak, cezalandırmak doğru bir çözüm yolu değildir. Bunlar çocukta bu davranışın pekişmesine yol açabilir.
  
• 3-4 yaşına kadar görülen tırnak yeme davranışını anne babalar görmezden gelebilirler. 4 yaşından sonra da devam etmesi durumunda önlem alınmalıdır.
  
• Çocuğa duygu ve düşüncelerini rahatça ifade edebileceği bir ortam sağlanırsa bu davranış azalabilir. Çok üzüntü, sıkıntı, öfke gibi duygularını anne babasıyla paylaşabilirse bu duygularını dışa vurma yolu olarak tırnak yemeyi seçmeyecektir.
  
• Çocuğu korku ve kaygı yaratan ortamlardan uzak tutmak gerekir.
  
• Küçük çocuklara şiddet içerikli korku filmleri izlettirilmemelidir.
  
• Aile içindeki kavgaları ve huzursuzluğu en aza indirmek gereklidir.
  
• Çocuğa bu davranışın doğru bir davranış olmadığı, kendine zarar verdiği uygun bir dille anlatabilir. Kız çocuklarına düzgün ve bakımlı tırnakların onu nasıl güzel, erkek çocuklarına ise yakışıklı gösterdiği söylenebilir.
  
• Çocuk bu davranışı dikkat çekmek için yapıyorsa tırnak yediği zamanlarda çocukla ilgilenilmemelidir.
  
• Çocuk tırnak yediği zaman ilgisi başka tarafa çekilebilir. Oynamak istediği bir oyun, izlemek istediği bir çizgi film, yapmak istediği bir etkinlik işe yarayabilir.
  
• Çocuk gece tırnak yiyorsa hatırlatıcı olması için yatmadan önce onu rahatsız etmeyecek rahatlıkta bir eldiven giydirilebilir.
  
• Tırnak yemenin yerine geçebilecek sakız, kuruyemiş vb. bazı durumlarda işe yarayabilir.
  
• Bu durumun değişmesi için çocukta istekli hale getirilmeli ve değişim için çaba harcanması sağlanmalıdır.
  
• Çocuk kendi tırnak bakımıyla ilgilenir hale getirilebilir. Tırnak bakımının sorumluluğunu alır, tırnaklarını kendi keser, törpüler ise bu davranışı önlenebilir.
  
• Tırnak yeme davranışın değişmesinde davranış değiştirmede aşamalı yaklaşımdan yararlanılabilir.